Dutch (Belgium) darkentries.be review by Henk Vereecken:
"Vorige maand bespraken we het tweede album, “Plutonian”, van deze ultraheavy stonerdoomband uit Yegoryevsk, een stadje gelegen op zo’n 100 km ten zuidoosten van Moskou. Old Sea And Mother Serpent is een duo, opgericht in 2009 en bestaande uit Anthony (vocals, gitaar, bass, drums en keys) en Eugene (bass en gitaar). Old Sea And Mother Serpent spelen occulte stonerdoom in het straatje van bijvoorbeeld een Acid Mammoth. Samen met dit nagelnieuwe tweede album, stuurde het label ons ook de cd van het debuutalbum mee van Old Sea And Mother Serpent, “Chtonic”, die reeds van 2013 dateert. De digitale release van dit album op het noname666/Addicted label dateert van rond de jaarwisseling 2020-2021.

Old Sea And Mother Serpent maken een soort epische en donkere stonerdoom met laaggestemde gitaren in een schier eindeloos web van fuzz, distortion en loodzware riffs in tergend trage tempo’s met subtiele tempoveranderingen. De occult mystieke Engelstalige lyrics vervolledigen het geheel en worden gezongen door een best verstaanbare gruntstem (en al zeker met de lyrics bij de hand). Leuke gimmick zijn de cleane gitaarstukjes die af en toe de fuzz- en distortionbrij ontstijgen.

Net als zijn opvolger “Plutonian”, bevat “Chtonic” (70 minuten speelduur) vier tracks, drie ultralange vocale en een kortere instrumental.

“She Of The Black Scale” heet de 19 minuten durende opener en het is tevens mijn favoriete track van het album. Trage, slepende ritmes en zware riffs worden hier afgewisseld met melodieus gitaarspel. In het nummer zitten ook watergeluiden die klinken als de branding van de zee met klotsende, kabbelende golven die aanspoelen op het strand. Het nummer gaat over een spookschip. ‘Weird ship sails across the sea / Of the dark and raging waves / No one man is on board / Only ghosts of sailors damned’. Als het spookschip een behekst eiland bereikt gaan de geesten van de zeelui van boord en worden weer tot leven gewekt door een heksenbrouwel: ‘Dead sailors' spirits / Arrive to land / Consuming of Witch-Ale / Returns 'em flesh’. Om vervolgens toch weer geofferd te worden aan de Godin van de Zee: ‘Witches chant in coastal fog / Spreading necromantic pray / Time has come to sacrifice / (…) / Witches cut sailors' throats / Setting free sea dogs' souls / Throw their bodies down / To Mistress of the Brine...’.

“The Haunt” (17 minuten): in het begin en op het einde van de tweede song horen we onverstaanbaar gebabbel van een vrouw. In de fantasy getinte song, spelen draken, demonen en een vloek een rol. Er zit ook een rustige, melodieuze, sfeervolle keyboardpassage in. Je denkt dan eventjes dat je naar een progrock band aan het luisteren bent maar dan valt de genadeloos loodzware doom metal riff weer in.

In het bijna een half uur durende “Demons Of The Sun” (29 minuten om precies te zijn) krijgen de begrippen ‘traag’, ‘slepend’ en ‘loodzwaar’ nieuwe dimensies, Het is een vocaal nummer (gegrunt) maar het bevat ook ellenlange instrumentale stukken. Ook hier weer occulte lyrics van het genre ‘The Witch of the Water awakes / By whisper of druids / Demons of the Sun / She enters the Circle of Stones / Foretold is Arrival / Demons of the Sun’. Het nummer eindigt met een lange droney synthesizer outro.

De slottrack van het album is de naar hun maatstaven erg korte en relatief snelle instrumental “Moraydance” (6 minuten) met zijn genadeloos grindende allesvermorzelende gitaarriffs. Het album verscheen in een digipak gelimiteerd op 500 copies en is ook digitaal verkrijgbaar."
www.darkentries.be/nl/recensies/old-sea-and-mother-serpent-chtonic/



German vanbauseneick.de/krautnick/ review by Matthias Bosenick:
"So ging das also los mit Old Sea And Mother Serpent, damals, 2013, als das Duo seine ersten vier überlangen Songs auf den Markt rollte, die sich so viel Zeit lassen, dass es nicht Wunder nimmt, dass die Band bis zum zweiten Album „Plutonian“ neun Jahre brauchte. Aus Jegorjewsk (Его́рьевск) kommen Eugene und Antony, die hier die komplette Musik allein zusammenstellen, Gitarren, Bass, Schlagzeug, Samples und Gesang, und so klingen wie mindestens ein Quartett. Den langen Atem braucht man auch als Hörer: Es dauert die Hälfte des achtzehnminütigen Openers „She Of The Black Scale“, bis der malmende Geröllstrom von einer beinahe lieblichen Gitarrenmelodie erheitert wird. Kurz mal.

Episch sind die Tracks des Duos, ganz klar Doom, sehr weit draußener Doom, mit Dreivierteltakt, fuzzy Bass, tiefen Gitarren und Gegrunze. Abwechslung gibt es nur marginal, sobald die Gerölllawinen erstmal unterwegs sind, lassen sie sich auch nicht aufhalten. So kleine Abweichungen erfolgen oft erst spät in den Tracks, „The Haunt“ etwa wird erst nach einer Viertelstunde kurzzeitig sanfter, um für die letzten Sekunden nochmal aufzudrehen. „Demons Of The Sun“ ist mit fast 29 Minuten Spielzeit ungefähr so lang wie ganze Alben anderer Kollegen und erinnert damit inklusive der unerwarteten Ambient-Space-Passage wunderbar an alte Melvins-Preziosen, dafür schafft es der Instrumentale Rausschmeißer nach unter sechs Minuten ins Ziel. Geil an der Platte ist, dass das Duo offenkundig in allen Instrumenten sattelfest ist – keines lässt Lücken in der Fertigkeit, allesamt setzen die beiden sie fachkundig ein und damit eben die gelegentlichen Akzente, die wie Kieselsteine den Gesteinstrom verzieren."
vanbauseneick.de/krautnick/spezial-addicted-noname-label-aus-moskau-teil-11-schwerpunkt-bad-road-records/




Italian thepitofthedamned.blogspot.com review by Francesco Scarci:
"Quattro brani per oltre settanta minuti di musica, mica male, anche se la montagna da scalare non è certo di quelle cosi semplici e banali. 'Chthonic' rappresenta l'opera prima dei moscoviti Old Sea and Mother Serpent che nel 2012 rilasciavano questo mastodontico lavoro autoprodotto (la versione nelle mie mani è il digipack del 2013), per poi lasciarsi un tempo di gestazione per il successivo 'Plutonian' di ben nove anni. La proposta del duo è all'insegna di uno stoner doom che dire solido e compatto, potrebbe suonare quasi eufemistico. Il lavoro apre con la sporca e sludgy "She of the Black Scale" che per 18 minuti risuonerà con il suo tribale tambureggiare, accompagnato da una voce graffiante e da chitarre belle possenti. Quello che potrebbe far impressione è il relegare ad un paio di righe la descrizione di siffatta mole musicale visto che fondamentalmente il pezzo, a parte un assolo di notevole impatto melodico nella parte centrale, ha ben poco altro da raccontare. E se volete questo rischia di essere anche il limite delle restanti canzoni, ossia presentare durate infinite ma poi, a fini pratici, non contribuire a regalare nulla di cosi interessante e originale. Ci riprovano i nostri con la successiva "The Haunt", ed un inizio ritmato al limite della ridondanza sonica. Qui ritroviamo voci registrate in sottofondo, una serie di cambi di tempo che sembrano più una lezione di avvicinamento ad un genere comunque ostico e poi finalmente ricompaiono le vocals, forse l'elemento più positivo dei nostri, visto che la batteria troppo affidata ai piatti, finisce per stizzirmi dopo otto giri di orologio. Qui infatti un duplice psichedelico assolo rabbonisce i miei sensi e mi consente il proseguimento dell'ascolto. Dei quattro brani, il picco più alto da scalare è quello però rappresentato dagli oltre 28 minuti di "Demons of the Sun", fatto di pendici sabbiose ove sprofondare pericolosamente nella matrice doomish dei nostri. La traccia più lunga ma anche quella più veloce da descrivere, vista la natura malmostosa e ampollosa del pezzo, soprattutto nel suo lunghissimo finale dronico, inutile lasciatemi aggiungere. In chiusura ecco la strumentale "Moraydance" che sembra essere anche il pezzo più vivace del disco, non fosse altro che dura poco più di cinque minuti che ci consentono di tornare a respirare aria pura dopo le impervie salite dei primi tre brani."
thepitofthedamned.blogspot.com/2022/04/old-sea-and-mother-serpent-chthonic.html